Indringers

Indringers


In de thuiszorg heb je van die mensen die zijn, zoals wij van de thuiszorg ze noemen, de krenten in de pap! En dit zijn soms niet de allerliefsten, die vriendelijk zijn, oh nee....!

Dan die mevrouw met ziekte van Altzheimer, al lang niet meer in staat om voor zichzelf te zorgen, maar, zoals mijn groningse moeder dan zei: "Het bekje op de goeie stee".
Deze mevrouw was de mening toegedaan dat ze alles nog prima zelf en zelfstandig kon doen.
Had in haar werkzame leven een bedrijf gerund en van mening dat dit nog steeds het geval was. Wij dames van de thuiszorg waren haar hulpen en dienden zich ook zodanig en wat onderdanig te gedragen. Je zou zeggen als je dit leest, wat een kreng, en is dat leuk om naar toe te gaan?
Ja, zeg ik dan volmondig en met mij, mijn collega's, want het maakte dat je je volledige improvisatietrommel moest opentrekken om mevrouw b.v. maar een boterham te laten eten.
Een doordeweekse dag bij mevrouw X.
Ze zit voor het raam.
"Goedenmorgen mevrouw X, hoe is het met u?"
Gaat je niks aan! Wat kom je hier doen! Zal je leren bij mij binnen te dringen!
Ik ben in eén loop doorgegaan naar de keuken, om ontbijt te maken.

Terug in de kamer. Afleidingsmanoeuvre van mijn kant: "Tjonge, wat hebt u hier toch een prachtig uitzicht op het park".
Mevrouw gaat meteen mee: "Ja, schitterend, nietwaar, ook die luchten kun je zo goed zien, kijk die wolken, eigenlijk is dat een matafar...! een faratamag....! nou! verdikke..hoe heet dat ook alweer, ik wed dat jij het niet weet".
Onschuldig zeg ik: "O, u bedoelt een fata morgana".
"Juist die ja! Valt me mee dat je dat weet", zegt mevrouw vinnig maar wel met een (bijna) goedkeurend knikje.
Ik maak gebruik van haar goede stemming: "Ik heb u een boterham gemaakt en ook thee gezet".
"Pfft, kan ik heus wel zelf, maar nu je het toch al gedaan hebt, goed dan".
Ze pakt, nog zachtjes in zichzelf mopperend, haar bordje met de broodjes en ik schenk haar een kopje thee in en ook maar meteen voor mezelf.
Nog geen 5 minuutjes later doet mevrouw verwoedde en moeilijke pogingen om op te staan, een doek te pakken en met een grammietig gezicht: "Kom, ik moet maar weer aan werk, vroeger had ik iemand in de huishouding die bleef ook altijd maar zitten!!
Verbluft haast ik me om m'n thee op te drinken en maar weer verder te gaan , naar de volgende cliënt.
Tja,dat zijn nou de krenten!