Thuiszorg verdwaasheid

Het is zo rond een uur of 11, ik ben bij een oude dame, erg doof, allerliefst en ook erg beleefd, maar alles wat je zegt wordt schuldloos, maar vasthoudend verkeerd begrepen.
Ik zit naast haar, in haar oor te praten, niet keihard, maar goed ar-ti-cu-le-rend en ferm.
In dat oor zit ook haar gehoorapparaat.
Praatje van mijn kant: "Hebt u uw medicijnen ingenomen? met een duidelijke buiging in mijn stem naar boven?

"Ja, de kinderen schijnen hier nu te wonen",is haar blij antwoord en ze gaat daar op door: "Ik vind het heerlijk dat ze hier nu zijn, brengt wat leven in de brouwerij!
Ze glimlacht erg vriendelijk naar mij, om mij te laten weten dat ze het zeer attent vind dat ik daar naar gevraagd heb.

Ik ga er ook nog maar even op door, vind het leuk dat ik haar daar dus een plezier mee doe,"Is ook wel gezellig om niet meer alleen te moeten eten, nietwaar? zeg ik weer ferm in haar oor, met eetgebaren erbij.
"Ja hoor, ik heb al een krentenbol gegeten vanmorgen"
Goed, gaan we daar op door, "Wilt u een kopje koffie?
"Nee kind, bij mijn krentenbol heb ik thee gehad", met enige nadruk.
Ze glimlacht weer vriendelijk over zoveel onverstand, "Zo vroeg op de ochtend moet ik geen koffie"
Ze buigt naar mij over en vertrouwd me toe: "Weet je wel dat het erg ongezond is om zoveel koffie te drinken?
Inmiddels heb ik het logboek ook maar even gepakt en toch steels op mijn horloge gekeken, zonder dat ze het merkt, want dat vind ik zelf ook erg vervelend als er mensen bij je zijn die op de klok gaan zitten kijken.
Maar toch ziet mevrouw wat ik doe, zegt fijntjes: "En mijn medicijnen heb ik al ingenomen, hoor, als je haast hebt moet je gewoon je gang gaan!
Ach, ik wou dat ik zeeén van tijd had om bij deze schatten alle tijd te kunnen hebben en nog veel meer gezellige dingen te gaan doen, behalve koffie drinken!

poezen

Tjeempie, mijn poezen slapen altijd.
De ochtend slapen, de middag slapen, de avond slapen!.......euh, pardon, eerst even wat eten...en dan weer gauw slapen.
De nacht slapen, ja, want daar is de nacht toch voor, ofniettan!
Zeggen mijn poezen.
Heel af en toe in een wakker moment, wordt er even gespeeld met t'een of t'ander.
Pluis,kuch,soms met de hond, Frits met het kleed.
Pluis is de zwart/witte poes.
Pluis heeft een hekel aan de hond, vind hem na een jaar nog steeds een indringer.
Laat ook geen kans voorbij gaan om de hond even op z'n nummer te zetten.
Dan volgt een kleine maar verschrikkelijk machtsstrijdje, met tanden en scherpe nagels en dan moet ik even ingrijpen, spring er dan letterlijk tussen en de strijd is over, met erg valse blikken naar elkaar werpend.
Maar niet uitgevochten, weten ze nog steeds niet en ik ook niet, wie nu eigenlijk de baas is.
Frits is de verzoener, loopt nadien naar de hond en geeft voorzichtige kopjes, zo van, ik doe dat soort dingen niet hoor!
Slijmerd is Frits.
Maar soms buiten kent de hond geen onderscheid, ziet een poes en begint al keihard te rennen en Pluis én Frits moeten rennen.
Tja soms is er vrede, soms ook niet, zucht...gelukkig zitten we in een groot huis, ontwijken kan makkelijk.

ouwe vetplant

In dezelfde trant als het voorgaande berichtje wil ik een fotootje laten zien van een vetplant.
Ooit in een grijs thuiszorg verleden van een oude dame gekregen.
Hij is stakig en stijf.(de vetplant dan hè?)
Niet op een vensterbankje te pláátsen, want er zit inmiddels een megapot omheen.
Dus die ouwe moet op een bijzettafeltje, want anders komen z'n staken in de knel.
Maar ooooh... nog NOOIT heeft ie zo mooi gebloeit dan een week of wat geleden.
Of dat nou komt doordat ik hem vorig zomer steeds in de kas heb gehad??
Zal wel, want er kwamen overrompelend veel bloemen aan.
Dus dat wel even vereeuwigd.

tuin

Ik moet m'n best doen om steeds bewust te kijken naar alles wat in bloei komt.
Niet een snelle blik door de tuin, maar langzaam, oplettend, nauwgezet, bewust kijken naar de vorderingen die per dag waar te nemen zijn in de natuur van de tuin.
Als ik dat niet doe heb ik later spijt, dat ik alles weer zo door mijn vingers heb laten glippen. Heb ik wel genoeg gekeken? Ervan gezien wat gezien moet worden?
Het voorjaar gaat over in de zomer vóór je er erg in hebt.
Nu is het NU, nu kijken, nu genieten van de prachtige bloesem aan de prunus en de krent.
En al heel klein zie je de bloesem van het oude appelboompje, die ondanks dat ie nog maar op een kwart van z'n stam leeft, nog steeds bloesemt en appels geeft.
Elk jaar verwacht ik dat ie het nu maar opgeeft, maar elke zomerstorm en herfststorm toch weer overleefd.
Wonderbaarlijk.
Pffftt..! Wat een gezever niet?, maarruh.. tís wel zo!

tuin voorjaar 2010

Vandaag bezig in de tuin, nu verschrikkelijke tintelende vingers van die *&#$@(!#$@!! brandneteltjes.
Klein maar fijn schijnen ze te denken, want erg klein zijn ze nog, maar prikken als een grote!
Vooral m'n wijsvingers hebben het te verduren gehad, ja, moet je maar handschoenen aandoen, zegt men dan wel eens.

Maar het resultaat van die border is wel erg mooi , heb blauwe viooltjes gekocht en die staan erin.
Zal even een fotootje erbij zetten.

bureaucratie

Voor de zoveelste keer een sterk staaltje van "vanhetkastjenaardemuur" gestuurd worden in de de zorg.
Een client van mij heeft een zgn. hoog/laag bed.
Dus het woord zegt het al, je kan er mee omhoog, omlaag, voeten omhoog, hoofd omhoog.
Makkelijk ding dus om iemand in te verzorgen.
Laat nou het stukje van hoofd-omhoog het niet meer doen, knal zeiddie!
Dus wij dachten, heel simpel, we bellen diegene op die het bed ook heeft geleverd, kortste klap, niettan?
Maar als je dacht dat het zo eenvoudig zou zijn, nee dus, waarom makkelijk als het ook moeilijk kan!
Dus, nee, zei het bedrijf in het noorden des lands, u moet bij Pietje zijn, dat is het bedrijf die het heeft geleverd"! Dus tel.nr. uitgewisseld en maar weer bellen,"Oh, nee" zei ook Pietje van dat bedrijf. Ik zal u het nummer geven van een bedrijf in Helmond, dat is voor zeker degene die u moet hebben.
Ook weer een nummer gekregen, inmiddels was het ruim een half uur later.
Wat ik ook nog niet heb vermeld is dat bij al die telefoontjes, men ook moest weten, "Waar bent u verzekerd! " Waar? die verzekering kennen wij niet! Gezoek en nagevraag en overleg enz. enz.
Maar ook in Helmond had men geen idee waar het over ging, weer een nieuw nummer, ha, we kwamen al dichter bij huis, dit keer in Friesland, hulpmiddelencentrum, klonk goed!
"Zal me niets verbazen als we uiteindelijk weer in het noorden des lands uitkomen"zeiden wij somber.
En ja, na een ronde door Nederland was het inderdaad zo.
"Aaahhh, bedoelt u dát, o, maar dan komt het in orde!
Pfffftt! Bijna een uur verder dus.
Nou snap ik het.
Geen wonder dat er bezuinigd moet worden in de zorg!

uitstapje

Vanmiddag nog even met de camper op stap geweest, naar Lauwersoog.
Sinds een tijd hebben we een oldtimer-camper.
Er was steeds wel iets aan de hand met die camper, maar nu heb ik wel een beetje het gevoel dat ik me er wel aan kan toevertrouwen.
Niet zo mooi weer, beetje frisjes maar dikke jas aan, sjaal om, hond mee en banjeren door het cultuurbos, wat Lauwersoog toch wel is.
Geen mystieke sfeer, zoals dat in oude bossen kan hangen, nee, eigenlijk een bos van niks dus!
Maar voor de hond veel te snuffelen, veel soortgenoten-geurtjes.
Er waren ook veel van onze soort, die zie je ook overal, hè?
Je kan niet ergens zijn of je ziet er wel een paar!
Zucht! Het is in Nederland ook lastig om ze níet tegen te komen, moet je maar naar Canada gaan emigreren. Tja.

Hebben nog een visje gevangen daar ergens en in de camper genuttigd, wel genoeglijk hoor, met uitzicht op het meer en de meerkoetjes.
Het waasje van groen van de bomen is steeds beter te zien, fijn, bijna alles weer groen en kleurig!

Begin

Voor alles is altijd een eerste keer, zo ook voor mijn start met een eigen weblog.

Het stoeien met woorden heeft me van vroeger af aan wel geboeid. Ben derhalve ook een boekenwurm.

Mijns inziens kun je (bijna) alles met woorden bereiken, mits je de juiste vind!

Ja, dat is wel gemakkelijker gezegd dan gedaan, zal men mij weerspreken, in sommige gevallen zeg je nét iets verkeerd en heb je de poppen aan het dansen in plaats van datgene wat je wil bereiken.

Maar hoe dan ook, dit is mijn blog en vanaf nu wil ik documenteren wat ik zoal meemaak in mijn werkzaamheden en in het dagelijkse leven.

Mijn vaste werk bestaat uit het geven van zorg in een thuiszorg organisatie als ziekenverzorgende.

Daarnaast ben ik erg actief in de ondernemingsraad en van daaruit hebben zich wegen voor mij geopend richting consulentschap (weet niet of dit een goed woord is) bij de vakbond.

En ook sinds kort een bestuursfunctie in een landelijk platform van ondernemingsraden uit de zorg in de breedste zin van het woord.

Iets geheel anders; de foto toont een ridderspoor in volle glorie, het is maar dat je het weet!

Wel van vorig jaar maar het zegt wel iets van wat er weer komen gaat.