nutteloze herinnering?

Er schoot me vandaag een versje te binnen, die ik van mijn broertje (toen nog broertje) heb geleerd, volgens mij ging ie zo:

**Op een donkere avond toen het nog licht was,

las de verstrooide professor in een dicht boek,

op de punt van een ronde tafel,

opeens hoorde hij een knal die er niet was,



sprong op z'n horloge, keek op z'n fiets

en reed door een bocht van een rechte weg,

knalde tegen een auto die er niet stond,

2 dagen na z'n dood, stierf hij**

Einde vers.

Ik was dat tijden vergeten en ineens komt het zomaar naar boven drijven in mijn geheugen.

Er ging even een deurtje open!

Pffft.. lekker belangrijk wat je je dan opeens herinnert.

Heeft niemand wat aan.

Zal es even mijn broertje deze mededeling doen, heeft hij tenminste ook deze herinnering.

Misschien is dit ooit de eerste en enige keer dat dit schone lied werd opgeschreven, nou het zij zo!