werk

Wel eens gehoord van Galamadammen?

Nee! Zijn dat madammen die naar een gala gaan?? Hum??

Euhm..dacht het niet!!

Offuh.. een speciale Gala waar alleen maar madammekes mogen komen en anders nie hè?

Euh.....! Leuk gevonden, maar 'k geloof het toch nie!!

Misschien een meneerke die meneer Galama heet en die allemaal dammen heeft gebouwd???

Ha, ha, ha, ook niet, tssss....! ook wel weer grappig bedacht!

Offuh... een lama die goed kan dammen: "Ga, Lama, Dammen!!!

Ho, ho, ho, ho, die is nóg leuker!!! Maar nee.

Nou! hè 'k geef het op, vertel op wat is het?

Tja, euh... misschien niet zo leuk als alle bedenksels, maar het is gewoon maar een hotel ergens in Friesland aan een meer.

Misschien ook wel bij dammen!

Ja, wie weet, ik zal het morgen zien, want ik ben daar morgen en overmorgen, beroepshalve, zoals dat dan heet.

Bos

Vanmiddag met Floor gelopen in een stil bos bij Veenhuizen.
Zo'n beetje tussen Norg en Veenhuizen.
In dat bos kom je bijna geen andere mensen tegen, nou vooruit dan 1 op de fiets, 1 jogger en 2 wandelaars en die 2 liepen ook nog samen dus ben ik maar 3 keer mensen tegen gekomen, kijk en daar hou ik wel van.
Floor ook! Alhoewel er tegen blaffen vind ze ook leuk.



Oude stomp van een berk droeg een mooi bankje.











Die mooie beukenlanen zijn zo indrukwekkend. Dit zijn al oude bomen.
Vroeger werd dit bos door de gevangenen van Veenhuizen onderhouden, mocht je er níet komen.
Ik woonde toentertijd daar in de buurt en deed het natuurlijk wel eens stiekem!


Op deze heuvel wordt verondersteld een kerkje te hebben gestaan en daar rondom een dorpje.
Er zijn wel opgravingen verricht en men heeft wel wat gevonden.
Gebruiksvoorwerpen en ook menselijke resten.
Maar of er ooit echt een dorp heeft gestaan?




Kijk en dat is dan zo'n leuke verrassing!
We kwamen de bocht om en dáár op de grond.. tamme kastanjes!
Jammie! Daar ben ik dol op.
We hebben zelf ook wel een tamme kastanjeboom, maar die heeft alleen nog maar lege vruchten geproduceerd, dus... ik heb mijn tas volgeladen en de boom bedankt!( Heb nog wel veel laten liggen voor de bosdieren, hoor!)




Even inzoemend op de lekkernijen!!



Vanavond met spruitjes!!!

thuiszorgbeleving

Vandeweek bij een oude mevrouw geweest die al jaren bij ons in zorg is.
Ze wordt met alles geholpen. s'Morgens hulp bij wassen en aankleden, s'middags met de warme maaltijd en s'avonds weer met de dingen die dan moeten gebeuren.
Tot aan het naar bed gaan en dan de volgende dag de hele riedel weer opnieuw.
Pfft.. t'is toch wat hoor ik al iemand zeggen, als je zo afhankelijk wordt, ja en dat is ook zo natuurlijk, maar feit is wel dat op deze manier mevrouw nog in haar eigen huis kan blijven wonen.
Dat realiseert ze zich terdege. Neemt niet weg dat ze vaak erg moedeloos is over al die afhankelijkheid!
Ik probeer hetgezellig te maken. Praatje, grapje, iets van mijn leven vertellen, over de dieren, de boerderij waar wij wonen en niet meteen aan de slag te gaan. Het mooie is, dat mevrouw X altijd aan het eind van mijn route zit en ik neem dan de tijd voor haar. Fijne is dat de indicatie ook ruim is, het kan ook, zeg maar.
Zij heeft veel te vertellen, wil dit ook heel graag.
Mevrouw X, zal ik haar noemen, is van begin vorige eeuw en heeft veel meegemaakt, ga maar na, 1e wereldoorlog, 2e wereldoorlog, opkomst van automatisering, auto,s, mechanisatie, nou noem maar op.
Een schat aan verhalen en ervaringen, o.a. deze:
Toen mevrouw X nog een meisje van een jaar of 7 was, moest ze in de zomer-schoolvakanties vaak logeren bij een oom en tante op het Groninger platteland.
Deze hadden zo'n grote graanboerderij.
Het was niet omdat mevrouw X het zo leuk vond om daar te zijn, (wel een béetje, met de dieren en de tuin, etc.), maar vooral omdat de boer en boerin het graan moesten oogsten en geen tijd hadden.
Oom en tante hadden zelf 3 kinderen in dezelfde leeftijd als mevrouw X.
2 jongens en een meisje en voor dit meisje, omdat ze tijdens de oogst niet zo alleen zou zijn, was het nodig dat mevrouw X, 6 weken moest logeren op de boerderij.
Tijdens het oogsten werden de boer en boerin bijgestaan door arbeiders uit Duitsland, de zgn. Hannekemaaiers. Het was in die tijd in Oost-Groningen gebruikelijk dat arbeidskrachten werden geworven in Duitsland.
Nu was zo'n arbeidsdag erg lang en daarom konden de arbeiders een uur rusten in de middag. Bij mooi weer lagen dan de mannen te slapen op het gras en bij slecht weer ergens in de schuur.
Ook de boer en boerin lagen achter de bedstee-deurtjes en allen waren dan in diepe rust.
En de kinderen? Die waren niet moe en wilden niet slapen.
Maar spelen mocht ook niet. Ze mochten ab-so-luut geen lawaai maken.
Bij de tafel zitten en niet praten, een uur lang! In de schuur konden ze niet zijn en buiten mochten ze niet zijn! Nee, een uur in het kamertje zitten waar ook achter de deurtjes oom en tante lagen.
Voor kinderen is dit bijna niet te doen zonder geluid te maken en er werd natuurlijk veel gesmoord gegiecheld en geproest, met véél gebaren!
Zo af en toe, als het toch te luid werd, een bonk van oom en tante op de bedstee-deuren: "Stil jullie!!

Mevrouw X kon zich dat nog levendig herinneren!
Een mooie tijd met fruit plukken zoveel je wilde, was ze niet gewend als stadskind.
Maar die uren van stil zitten waren wel erg!
Mevrouw zei: "Maar het rare was ook wel dat ik het van mijn zussen, die veel ouder waren, niet mocht vertellen aan mijn stadsvriendinnen, men zou mij toch niet geloven en het zou ook maar opschepperig zijn".
Mevrouw zei: "En ik wilde het zoo graag eens vertellen, nou, nu kan ik het jou vertellen", eindigde ze haar verhaal.

En ik wil mijn waargebeurd verhaal eindigen met een luchtje boven Groningen.

oogst

Onderstaande appels bestaan allang niet meer.

Ze zijn met smaak verorberd! Dit zijn nog de laatste Elstar appeltjes van het kleine appelboompje.

Hij heeft weer veel appels gegeven en ze zijn heerlijk. Niet te vergelijken met Elstars uit de winkel.

Malie, het paard vind dan de kluifjes weer lekker.(de hele appel ook wel, hoor)

Deze soort kan niet goed worden bewaard, derhalve verslinden we ze maar ter plekke, zo van de boom af en opeten.Het boompje is nu leeg.

De oude Groninger Kroon draagt nog veel vruchten, deze zijn wat zuurder, maar ook lekker.

Wel opletten op beestjes! De boom die al jaren aan het overleven is op eén-kwart stam heeft veel appels.

Deze bewaren we in de schuur en krijgt Malie er elke dag een paar van. De druiven zijn geen succes, zit wel aardig wat aan, maar ze zijn erg zuur, te weinig zon, denk ik.

De merels doen zich er tegoed aan, nou laat ze fijn genieten.

2e aquarium

Beetje wazige foto, maar wel ook beetje lastig fotograferen. Die vissen zitten geen o-gen-blik stil!

Dit is de nieuwe bak na dat rampzalige sterven van véél vissen in mijn grote aquarium.

Dat aquarium gaat ook nog steeds goed, alleen is er een explosietje geweest van slakjes-geboortes,( raar Nederlands trouwens)

En nu ben ik aan het vissen naar slakken, want de Pleco,s eten geen slakken, zijn vegetariérs, net als ik.

Ben bang dat ik voor nood wel weer wat Botia's, (zijn wél slakkeneters) erbij in moet doen.

Want ik kan er niet tegen vissen, zoveel speldeprikjes van jonge slakjes!

Heb je dát weer! Nou ja, het houd je van de straat, zuwwe maar zeggen.

Kent u dat?

Ja, kent u dat, dames en heren?

Zo van je bent in de supermarkt en doet de wekelijks boodschappen.

Dat is zo met 2 personen, 2 poezen en een hond, vissen en een paard, geen geringe hoeveelheid.

En soms wil het dan wel verkeren dat iedereen vanalles moet hebben!

Pfft, véél dus!

Bij de kassa, er staat wel een rijtje, ben je bijna aan de beurt, staat er een oud vrouwtje met alleen maar een pak suiker en flesje koffiemelk: "Ach, gaat u maar even voor hoor, want met mij bent u nog niet klaar!, zeg ik grappend en joviaal.

Het dametje bedankt mij uitvoerig en schuift voor mij in de rij.

Zie ik een klein meisje staan met een zakje snoepjes! Méér niet!

Al iets minder enthousiast zeg ik ook tegen haar: ? Ach heb je alleen maar snoepjes, nou dan heb je niet veel zin om op zo'n volle kar als die van mij te wachten, ga maar even voor, hoor".

En ook zij schaart zich achter het oude dametje.

Inmiddels is de rij iets langer geworden en ik zie een man met heel weinig in zijn boodschappenkarretje, vragend en al een voorwaartse beweging makend om mij voorbij te gaan, om vóór mij in de rij te gaan staan.

Ja, kijk, als men het al van mij gaat verwáchten dat ik iedereen maar voor laat, dan wordt het me toch wel te gortig en daarom wend ik mij om en met toewijding en uitvoerig begin ik alvast zogenaamd de boodschappen te herschikken om ze zo meteen op de band te kunnen zetten.

Ondertussen bijna onmerkbaar richting kassa te schuivend, kijk ik vanuit mijn ooghoeken naar de man met het driftige boodschappenkarretje.

Hij heeft intussen ook wel door dat ik niet van plan ben om hem ook nog es voor te laten gaan.

Geïrriteerd beschouwt hij mijn verrichtingen.

Als hij dan ein-de-lijk, voor zijn gevoel aan de beurt is, smijt hij zijn boodschappen op de band en kijkt op zijn horloge.

Zo laat hij mij met vernietigende blikken weten dat het mijn schuld is dat hij die en die belangrijke afspraak is mis gelopen.( euhm...mijn invulling dan).

Maar aan nobelheid en goedheid zitten grenzen, mensen!

Anders stond ik daar nu nóg !-)